زیتون رودبار
زیتون یکی از میوه های پرخاصیت است که مردم برای بدست آوردنش هزینه می کنند. این میوه علاوه خوشمزگی دارای خصایت های درمانی برای بدن نیز می باشد که ارزش آن را دو چندان می کند.
زیتون بیشتر در مناطقی به خوبی رشد می‌کند که آب و هوای مدیترانه‌ای داشته باشند و بنابراین کشور هایی مثل سوریه، یونان، ایتالیا و اسپانیا از جمله کشور های مهم در پرورش زیتون هستند. این به این معنا نیست که در مناطق دیگر رشد امکان ندارد بلکه زیتون در این مناطق به خوبی به بار می¬نشیند.
رودبار به دلیل آب و هوای خوبی که دارد مکان مناسبی برای پرورش زیتون می باشد. این شهر به دلیل شرایط مناسب جوی از مهم ترین مراکز تولید میوه¬ی زیتون می باشد. به دلیل مرغوبیت زیتون رودبار فروشندگان این محصول با نام «زیتون رودبار» کالای خود را عرضه می کنند تا جنس خود را مرغوب نشان دهند. در رودبار فقط درخت زیتون دیده می شود و نه در باغ ها که در خیابان ها هم این درخت وجود دارد.
تولید انبوه زیتون در شهر رودبار و مرغوبیت بالای این میوه منجر شده است تا زیتون رودبار در دیگر شهرهای کشور نیز سردربیاورد و به شهرهای مختلف کشور صادر شود.
زیتون را زمانی که سبز و سفت است از درخت های می چینند، قسمتی را برای مصرف و قسمتی را برای اینکه روغنش را بگیرند جدا می کنند.
با وجود اینکه امروزه در بسیاری از شهر های ایران زیتون کاشته می شود اما عده ای معتقدند که طعم زیتون رودبار با بقیه¬ی زیتون ها متفاوت است. کاشت زیتون در این شهر به بیش از 2 هزار سال می رسد.
زیتون
(به انگلیسی: Olive) و با (نام علمی: Olea europaea) شامل تقریباً ۲۰ گونه درختان کوچک از خانواده زیتونیان بوده و در جهان کهن از حوزه دریای مدیترانه، شمال آفریقا، جنوب شرقی آسیا، شمال تا جنوب چین، اسکاتلند و شرق استرالیا پراکندگی گسترده‌ای داشته‌اند. آن‌ها همیشه سبز بوده و دارای برگ‌هایی کوچک و یک‌پارچه هستند که روبروی هم قرار گرفته‌اند. میوه این گیاه یک شفت است.
کشت زیتون در ایران
پیش از این تصور می‌شد کشت زیتون در رودبار قدمت ۸۰۰ ساله دارد اما تازه‌ترین کشفیات باستان‌شناسی در تپه باستانی کلورز بیانگر این است که کشت زیتون در این منطقه به بیش از دو هزار سال پیش بازمی‌گردد. همچنین ناصرخسرو در سفرنامه خود از وجود زیتون در منجیل و رودبار سخن گفته‌است.
گونه‌ها
معروف ترین گونه این گیاه زیتون اروپایی نام دارد. این زیتون از قدیم الایام برای تهیه روغن زیتون و همچنین برای مصرف خود میوه آن (که در حالت طبیعی تلخ است و باید در معرض تخمیر طبیعی قرار گیرد یا برای اینکه تبدیل شود) استفاده می شد.
زیتون وحشی به شکل درخت کوچک یا بوته‌هایی با رشد هرزه و تیغ‌دار است که دارای برگ‌هایی دوک مانند و تیز، رنگ سبز مایل به خاکستری در قسمت بالا است. زیتون وحشی جوان در قسمت پایین سفید رنگ و دارای پولک‌هایی مایل به سفید است. گل‌های سفید کوچکی دارد که کاسه و جام گل‌ها دارای چهار درز کاسه گل، دو پرچم و کلاله شکافته‌است. این گل‌ها به تدریج به شکل خوشه‌هایی که از کنار برگ‌ها ظاهر می‌شوند و بر روی چوب‌های سال‌های آخر می‌روید. شفت (میوه) در گیاه وحشی، کوچک و دارای غلافی گوشت‌دار است. این غلاف که تعیین‌کننده ارزش اقتصادی میوه است، در نوع وحشی نسبتاً نازک است.
از دیدگاه پرورش‌دهندگان مدرن، تنوع زیتون‌های شناخته‌اند بسیار زیاد است. فقط در ایتالیا حداقل ۳۰۰ گونه وجود دارد اما تعداد کمی از آن‌ها تا حد مناسبی رشد می‌کنند. گونه‌های اصلی ایتالیا Leccino , Frantoio و Carolea هستند. هیچ‌کدام از آن‌ها را نمی‌توان با توصیفات باستانی همانند دانست. اگرچه بعید نیست بعضی از گونه‌های نازک‌برگ، که بیش از همه مورد توجه هستند، از تبار Licinian معروف باشند. درختان پهن‌برگ اسپانیا میوه‌های درشت می‌دهند اما غلاف آن‌ها طعمی نسبتاً تلخ‌تر دارد و کیفیت روغن آن‌ها نامرغوب‌تر است. این زیتون‌های اسپانیایی هستند که معمولاً پس از سوراخ سوراخ شدن و پر شدن، پرورده می‌شود و پس از خواباندن در آب نمک تازه خوردنی می‌شوند (با فلفل ترشی، پیاز ترشی یا سایر چاشنیها).
